دستگاههای اصلی مورد استفاده برای تعیین ترکیب مواد شیمیایی در شیمی تر، اسپکتروفتومترها، طیفسنجی جذب اتمی و پلاسمای جفتشده القایی هستند. ICP یکی از روشهای مختلف اندازهگیری طیف سنجی نشری است که در آن اتم سازی با کمک پلاسمای تولید شده توسط یک گاز بیاثر، مانند آرگون (Ar)، حاصل میشود. ICP-OES میتواند انتشار عناصر را از هر دو زاویه دید شعاعی و ترکیبی نسبت به پلاسمای عمودی بخواند و بر اساس انتشار اتمی کار میکند که میتواند تعداد زیادی از عناصر جدول تناوبی را در ترکیبات مختلف، از جمله نمونههای خاک، آب، فلز و پلیمر، در طیف وسیعی از غلظتها و محدودیتهای تشخیص ppb داشته باشد. این روش حساستر، با تشخیص بهتر و تکرارپذیری بالاتر نسبت به سایر روشها است. این دستگاه دارای یک ژنراتور فرکانس رادیویی (RF) است که محیطی از گاز آرگون داغ، یونیزه شده و بیاثر ایجاد میکند که حالت پلاسما نامیده میشود. سیستم RF با فناوری حالت جامد، پلاسمایی قوی، قابل اعتماد و بدون نیاز به نگهداری ایجاد میکند که در طول زمان پایداری تحلیلی را حفظ میکند. در این آزمایش، نمونه کاملاً از بین میرود.
طیفسنجی جذب اتمی یک روش طیفسنجی برای اندازهگیری کمی عناصر شیمیایی با استفاده از جذب نور توسط اتمها در حالت گازی است. در شیمی تجزیه، از این تکنیک برای تعیین غلظت یک عنصر خاص در یک نمونه استفاده میشود. اساس این تکنیک، استفاده از یک دستگاه جذب برای ارزیابی غلظت آنالیت در نمونه است؛ بنابراین، به رابطهای بین میزان نور جذب شده توسط نمونه و غلظت نمونه نیاز داریم که همان قانون بیر-لامبرت است. به طور خلاصه، الکترونهای اتمها میتوانند با جذب طول موج (انرژی) خاصی به سطوح انرژی بالاتر بروند و برای مدت کوتاهی برانگیخته شوند. هنگامی که اتم برانگیخته به حالت پایه برمیگردد، طول موج خاصی را ساطع میکند. با اندازهگیری میزان جذب نمونه و رسم منحنی کالیبراسیون و قانون بیر-لامبرت، به مقدار مجهول در نمونه میرسیم.